Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2018

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ


Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΣΧΟΛΙΑ

  1. Εύγε!

    Εκπληκτικά έργα, μεστά ομορφιάς, δρόσου και αθωότητας

    Έρρωσθε!


  2. Θεέ μου τι Ομορφιά! Φώς, Ελλάδα, αγία απλότης, Χριστός! Η θέαση του δημιουργήματός σας ηρεμεί βαθειά την ψυχή, πραΰνει και εμπνέει το πνεύμα. Άξια!
  3. Dr Δημήτρης Περδετζόγλου
Θεέ μου τι Ομορφιά! Φώς, Ελλάδα, αγία απλότης, Χριστός! Η θέαση του δημιουργήματός σας ηρεμεί βαθειά την ψυχή, πραΰνει και εμπνέει το πνεύμα. Άξια!

4 Δρ Δημήτρης Περδετζόγλου

Θεέ μου τι ομορφιά! Σας ευχαριστώ που με ταξιδέψατε, στην πέραν των φαινομένων άλλη αγνή πραγματικότητα, μέσα απο τα φωτόμορφα και φωτοειδή έργα σας. Η αληθινή τέχνη, ομορφιά και αγνότητα έχει δυστυχώς σχεδόν εξαφανισθεί. Συνεχίστε... Ο Θεός να σας ευλογεί πάντοτε!

Έρρωσθε.

  1. Mπράβο σου!!! Μου άρεσαν πολύ!!!


    1. ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΠΟΛΑΥΣΑ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ - ΜΠΡΑΒΟ

    2. Δωροθέα Χαραμή
    Ή ζωγραφική σου έχει ωραιότητα,
    απλότητα και ζωή, δηλαδή είναι τέλεια.Τα χρώματά
    του έχουν φως και ζωή χωρίς να κραυγάζουν. Η φύση έχει συμμετρία και φυσικό κάλλος. Και τι να πω για τη βοσκοπούλα... είναι ολοκληρωμένη, σίγουρη, ευτυχισμένη, και απολαμβάνει την προνομιακή, αγνή ζωή της, μία ζωή χωρίς
    κατεργασία ή προσμίξεις.
  3. Δωροθέα Χαραμή
    Οί γυναίκες στόν ελαιώνα μαζεύουν τίς ελιές. Τα προσωπάκια των γυναικών είναι τόσο όμορφα και αγνά. Αυτές οι γυναίκες δουλεύουν με όλη τους την καρδιά και
    δεν έχουν να κρύψουν τίποτα. Δεν είναι μόνο η ζωή τους καθαρή,
    ακόμη και οι σκέψεις τους είναι καθαρές. Μαζεύουν τις ελιές για
    να τις πάνε στο ελαιοτριβείο και να γίνουν λάδι.

  4. Τί ὄμορφοι ποὺ εἶναι ὅλοι οἱ πίνακές σου· κάποιος δὲν μπορεῖ νὰ διαλέξῃ ἀπὸ τὸν πλοῦτο τῶν συναισθημάτων ποὺ ἐκφράζονται μέσα τους... κι ὅταν καταλαγιάσεις κάποτε καὶ φέρεις σὲ λογαριασμὸ τὴ μεγάλη αὐτή, τὴ χαρμόσυνη γιορτὴ τοῦ ἐνθουσιασμοῦ, νά᾽ σου ἀκόμη ἕνας πίνακας στὴν Ἀκρόπολη, ἕνα χωράφι, ἀμυγδαλιές, θάλασσα, βουνό, ἄλλη μία πόρτα ἀνοιχτή, ἄλλη ῥοὴ ἐνέργειας πρὸς τὰ ᾽κεῖ, ἄλλες σκέψεις κι ἄλλα ὄνειρα, ἀκόμη ἕνας πόθος γιὰ τὴν ἁγνότητα, ἀκόμη μία νοσταλγία. Τὰ συναισθήματά σου ὠκεανὸς κι ἡ καλοσύνη σου οὐρανὸς, ἀστροφεγγιὰ οἱ σκέψεις σου καὶ κρίνος ἡ ψυχή σου. Tasos Paterakis


  5. Terry Loizatos Ο Θεος να σ´εχει καλα Σοφια να δημιουργείς...Η ζωγραφική σου ειναι αριστουργηματική! Οπως και τα θέματα τα ευλογημένα που αποδιδεις....Τέτοιους πίνακες θα ήθελα να είχα σπιτι μου.
      6. ..............................................
Νιωθω ευτυχης που ανακαλυψα τα δυο μπλογκ σας. Καταπληκτικη η γραμμή σας και το κλασσικό στυλ σας στην ζωγραφική. Ευχομαι να ειστε καλά και έχετε το ιδιο δημιουργικό πνευμα για πάρα -παρα πολλα χρόνια!



..............................................................
Alexis Panagiotoy : Πρόκειται για έργο εξαιρετικού γούστου και ποιότητας. Με πολλά στοιχεία naive και ethnic αλλά και με πολύ καλή χρωματική οικονομία αιχμαλωτίζει με γοητευτικό τρόπο την όρασή μας και μας γεμίζει νοσταλγική χαρά και αισιοδοξία. Συγχαρητήρια.

Μαρία Αναγνωστοπούλου

η λαική ζωγραφική στο χέρι σας θυμίζει την Ελλαδα του Κόντογλου και του Μακρυγιάννη ! Πόσο συναίσθημα αναβλύζουν οι εικόνες , τα πρόσωπα , τα χρώματα ! Ευχαριστούμε που τα μοιράζεστε μαζί μας !

............................................................
Οἱ ἐπιλογὲς τῶν θεμάτων καὶ ἡ τεχνοτροπία τῆς Σόφης ἔχει ἕναν χαρακτήρα ξεχωριστὸ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ζωγράφους ποὺ γνωρίζει ἕνας μέσος ἄνθρωπος. Μετὰ τὴν πρώτη ἐπαφὴ μὲ τὴν ζωγραφικὴ της, δημιουργεῖται πολὺ γρήγορα ἡ ἐντύπωση ὁτι ὑπάρχει κάτι κοινὸ σὲ ὅλα της τὰ ἐργα ἀλλὰ εἶναι σχετικὰ δυσδιάκριτο. Μπορεῖ νὰ διαφεύγει τῆς ἀμέσου προσοχῆς ἀλλὰ εἶναι σὰν νὰ καλεῖ τὸν θεατὴ νὰ ἑστιάσῃ τὸ βλέμμα του καλύτερα γιὰ νὰ τοῦ δοθῇ ἡ δυνατότητα νὰ διακρίνῃ τὸ κοινὸ θέμα ποὺ ἐκφράζεται στοὺς πίνακες μὲ καθολικὸ τρόπο.
Ἀκόμη καὶ γιὰ κάποιον ἄπειρο παρατηρητὴ δὲν θὰ εἶναι ίδιαίτερα δύσκολο νὰ ἀντιληφθῇ ὁτι ἡ καλλιτέχνης παραμένει μὲ ἀξιοπρόσεκτη σταθερότητα σὲ μία ἰδέα ἐνῷ τροφοδοτεῖ τὴν ἐργασία της ἐπίμονα μὲ τὸ ἴδιο στοιχεῖο. Γιὰ κάποιον μὲ ἐλαφρῶς ὑπερβατικὴ ἀντίληψη θὰ μποροῦσε νὰ διακρίνῃ ἀχνὰ τὴν ἴδια τὴν ζωγράφο σὲ κάποια ἀπὸ τὶς γωνίες τοῦ κάθε ἔργου της νὰ κοιτάζῃ τὸν παρατηρητὴ καὶ νὰ χαμογελάει μὲ καλοσύνη, λίγο παιχνιδιάρικα μὲ μία εὐγενικὴ πρόκληση νὰ τὸν ἐνθαρρύνῃ νὰ «δῇ» λίγο καλύτερα, λίγο πιὸ βαθειὰ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ φαίνεται πάνω στὸν καμβά.
Τί βλέπουμε στοὺς πίνακες τῆς Σόφης; Βλέπουμε ἔντονα χαρακτηριστικὰ τῆς Ἑλλάδος, ὄμορφα τοπία, τὴν φύση σὲ ὅλες τὶς ἐποχὲς , θάλασσα, οὐρανὸ τὴν καθημερινὴ ζωὴ τῆς ὑπαίθρου καὶ πολλὰ λουλούδια. Ὅλα χαρακτηρίζονται ἀπὸ μία διαυγῆ ἁπλότητα μὲ καθαρὰ καὶ ζωηρὰ χρώματα ποὺ φανερώνει τὴν συγκέντρωση καὶ ἀποφασιστικότητα τῆς ζωγράφου νὰ περιγράψῃ μὲ εὐκρίνεια αὐτὸ ποὺ ἀποπνέει ὁ ἐσωτερικός της κόσμος· μία εἰκόνα ποὺ βλέπει καθαρὰ καὶ τὴν μεταφέρει μὲ τὸν ἴδιο τρόπο.
Εἶναι σὲ ὅλους μας γνωστὸ ὁτι οἱ καλλιτέχνες - σὲ σύγκριση μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους - διαθέτουν ἀνώτερη εὐαίσθησία ἔχουν πιὸ ἐκλεπτυσμένα αἰσθητήρια ὥστε εἶναι ἕτοιμοι ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ νὰ μᾶς δείξουν αὐτὸ ποὺ ἐκείνοι βλέπουν ἐνῷ ἐμεῖς ἀδυνατοῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε. Προκειμένου νὰ τὸ ἐπιτύχουν, ἔχουν τὸν τρόπο νὰ μᾶς παρακινήσουν νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε μέσα ἀπὸ τὴν τέχνη τους καὶ τὸ ἐπιτυγχάνουν μὲ κέντρισμα τοῦ ἐνδιαφέροντός μας, ἢ πρόκληση συναισθημάτων ὥστε χωρὶς διάκριση θὰ μεταχειρισθοῦν ἀγάπη, χαρά, ἔκπληξη, θυμό, λύπη, φόβο ἢ ὅ,τι ἄλλο διοχετεύει καλύτερα τὸ μήνυμά τους. Ἡ Σόφη δὲν ὑστερεῖ καθόλου σὲ αὐτὴν τὴν ἱκανότητα δημιουργῶντας μία ἐπιθυμία νὰ ἀνακαλύψουμε κάτι πέραν τοῦ τόσο «ἁπλοῦ» ποὺ βλέπουμε· ἔτσι μᾶς προτρέπει μὲ τὸν ἁπλούστερο τρόπο νὰ χρησιμοποιήσουμε τὶς ἱκανότητές μας νὰ βλέπουμε καλύτερα. Μᾶς ἀποκαλύπτει τὸ μυστικὸ τῆς τέχνης τῆς παρατηρήσεως ἐξετάζοντας τὰ ἔργα της ποὺ διακατέχονται ἀπὸ ἀπλότητα.
Οἱ πίνακες τῆς Σόφης σταθερὰ ἀπεικονίζουν τὰ μοναδικὰ πράγματα ποὺ ἔχουν ἀξία στὴν ζωή. Ἀκόμη παρατηροῦμε ὁτι, ἀπουσιάζουν ἐπιμελῶς αὐτὰ ποὺ ὁ κόσμος μπορεῖ νὰ ἐπιθυμῇ ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν διαβίωση ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν εὐτυχία του· ἔτσι δὲν θὰ βρῇς στοὺς πίνακες πουθενὰ ὀξεῖες ἐκφάνσεις τοῦ πολιτισμοῦ. Τὰ τεχνολογικὰ ἐπιτεύγματα εἶναι παντελῶς ἀνύπαρκτα, ἀπουσιάζουν ἀπὸ ὅλους τοὺς πίνακες, ἔτσι ἡ καλλιτέχνις μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν ματαιότητα τῆς τεχνολογίας, προσφέροντάς μας ἕνα μάθημα κυριολεκτικὰ χωρὶς παράδοση σὲ αἴθουσα διδασκαλίας, βλέποντας μόνο μερικὰ ἀπὸ τὰ ἔργα της.
Τὰ πρόσωπα ποὺ ἀπεικονίζονται, εἶναι ὅλα ἀθῶα, μὲ καλὴ διάθεση ἀγνὰ μὲ ἔντονα καὶ ἐκφραστικὰ μάτια. Ἔχουν τὴν ἔκφραση τῆς διαχρονικῆς ἀνθρώπινης σοφίας, τῆς ἀποδοχῆς, τῆς ὑπομονῆς λὲς καὶ γνωρίζουν τὴν πορεία τους μέσα ἀπὸ τὶς ἐπανειλημμένες προκλήσεις στὶς ζωές τους ὅπου διαλέγουν τὴν ἁπλὴ χαρὰ τῆς ζωῆς καὶ τίποτα πέρα ἀπὸ αυτή. Ἀποπνέουν μία φυσικὴ εὐγένεια καὶ τὸ βλέμα τους δὲν μαρτυρεῖ ἀπληστία, ἆγχος ἀγωνία, βρίσκονται σὲ ἁρμονία μὲ τὸ περιβάλλον τους. Ὅ,τι χρειάζεται νὰ ποῦν τὸ λένε μὲσα ἀπὸ τὸν καθρέφτη τῆς ψυχῆς τους, τὰ μάτια τους καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὰ ἡ Σόφη μᾶς δίνει τὴν απάντηση γιὰ μία εὐτυχισμένη ζωὴ σὲ ἀρμονία μὲ τὴ φύση.
Διὰ μέσου τῶν ἔργων φαίνεται ἡ ἐναλλαγὴ τῶν ἐποχῶν ἡ ὁποία ἐναρμονίζεται μὲ τὸὺς κύκλους τῆς ζωῆς, μία ἰδέα ποὺ ἀπορρέει προφανῶς ἀπὸ τὴν συνολικὴ σκέψη τῆς ζωγράφου. Ἡ κυκλικότητα, μία μεγάλη ἀλήθεια ποὺ οἱ μοντέρνες ἐποχὲς τείνουν νὰ ἐξαλείψουν στὴν προσπάθεια νὰ περιορίσουν τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα, βρίσκουν ἄξιο ἀντίπαλο τὴν ζωγραφικὴ τῆς Σόφης.
Τόσα καὶ πολλὰ ἄλλα μεταφέρονται στὰ θέματά της χωρὶς ὅμως νὰ λείπῃ ἡ ὀμορφιὰ τῆς ἐφήμερης ζωῆς καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ πολλὰ λουλούδια· παντοῦ λουλούδια σὲ κάθε ζωγραφιὰ πολλὰ λουλούδια, μαζὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους σὲ ἕναν κοινὸ χορὸ ὅπου ἄνθρωποι καὶ λουλούδια μοιράζονται τὴν ἴδια μοίρα. Καὶ εἶναι τὸ ἴδιο. Αὐτὴ ἡ ζωγραφικὴ μᾶς δίνει μὲ ἕναν ἔμμεσο τρόπο τὴν παράλληλη πορεία τῆς ζωῆς μας μὲ αὐτῆς τῶν λουλουδιῶν, σὲ ἕναν κόσμο ὅπου ὅλα συνυπάρχουν καὶ μοιράζονται σὲ διαφορετικοὺς χρόνους τὸν ἴδιο χώρο ἀλλὰ μὲ τὴν ἴδια ἀρχὴ καὶ τέλος. Αὐτὴ ἡ σπάνια σύνδεση τῆς ζωῆς τῶν λουλουδιῶν μὲ αὐτὴν τῶν ἀνθρώπων προδίδει τὴν βαθειὰ ἀντίληψη τῆς καλλιτέχνιδος γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν πραγματικότητά της.
Γιὰ αὐτοὺς ποὺ εἶχαν παρόμοια «ὀνειρικά» βιώματα μὲ αὐτὰ ποὺ θὰ περιγράψῳ - καὶ εἶμαι βέβαιος ὁτι εἶναι ἡ πλειονότης διότι ἐκτὸς ἀπὸ πολυσυζητημένο θέμα εἶναι σχεδὸν κοινὴ ἐμπειρία - εἶναι κάτι ποὺ ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ ἀπολαύσουμε στοὺς πίνακες τῆς Σόφης.
Ἐὰν ἔτυχε λοπὸν νὰ ἔχουμε ἀσχοληθεῖ μὲ κάτι ἔντονα ποὺ μᾶς ἄφησε τὴν ἱκανοποίηση τῆς δημιουργίας ἤ βιώσαμε μία αἴσθηση πληρότητος καὶ ὁλοκληρώσεως καὶ ἀφοῦ τὸ τελειώσαμε, κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο καταναλώσαμε πολὺ προσπάθεια καὶ μᾶς ἐξήντλησε, στὶς ἀμέσως ἑπόμενες ὧρες τῆς ἀναπαύσεώς μας τείνουμε νὰ βλέπουμε σὰν σὲ ὄνειρο αὐτὸ ποὺ κάναμε λὲς καὶ θέλουμε νὰ ξαναζήσουμε τὶς στιγμὲς τῆς δημιουργίας ποὺ διήλθαμε πρὶν λίγο γιὰ νὰ εὐχαριστηθοῦμε ἢ νὰ ἀναλύσουμε αὐτὸ ποὺ πετύχαμε. Εἴτε αὐτὸ εἶναι κάποιο ἔντονο ὄνειρο εἴτε θέλουμε νὰ τὸ δοῦμε σὰν μία ἀναδρομὴ τῆς ψυχῆς δὲν παίζει ῥόλο, αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία εἶναι, ὀτι τὸ βλέπει ἡ ψυχή μας κι αὐτὸ τὸ νοιώθουμε γιατὶ ἡ προβολὴ εἶναι πιὸ ζωντανὴ ἀπὸ τὰ κοινά μας ὄνειρα. Κάτι ἀνάλογο ἀπεικονίζεται στὶς ζωγραφιὲς τῆς Σόφης, αὐτὲς ποὺ δείχνουν τὴν καθημερινότητα καὶ βρίσκονται μαζὶ μὲ ἄλλες παρουσίες· ψυχὲς ποὺ ξαναζοῦν μαζὶ τὸν τίμιο μόχθο τῆς ἡμέρας ποὺ κάνει δυνατὴ τὴν συνέχιση τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς.
Δείχνει νὰ εἶναι σχεδὸν τὸ ἴδιο μὲ τὸν χορὸ τῶν ψυχῶν ποὺ ἔχουμε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀπολαύσουμε σὲ μία ἄλλη τέχνη, αὐτὴν τοῦ μπαλέτου, ὅπου ἐκεῖ ἀναπαριστῶνται οἰ ψυχὲς καὶ ἡ ἀλληλεπίδρασή τους χωρὶς λόγια ἀλλὰ μόνο μὲ κινήσεις. Ἀντίστοιχα ἠ Σόφη ἔχει δημιουργήσει τὸ δικό της θίασο τῶν ψυχῶν, τὸ δικό της μπαλέτο ὅπου οἱ ψυχὲς εἶναι ντυμένες μὲ τὰ ῥοῦχα τῆς καθημερινότητος, καὶ δίνουν τὴν δική τους παράσταση. Σὰν μία φωτογραφία ποὺ σταματάει τὸν χρόνο σὲ μία του στιγμή ἢ σὰν ἕνα ὄνειρο ποὺ προβάλλεται στὸν καμβὰ ἀναμιγνύονται ἡ πραγματικότητα μὲ τὸ ἄϋλο τοῦ ὀνείρου καὶ δίνουν μὲ τὴν ἁπλότητά τους μία μεταφυσικὴ διάσταση στὸν πίνακα.
Ὅμως τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἶναι τόσο ζωντανὰ σὰν νὰ εἶναι ἕτοιμα νὰ μιλήσουν καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὁτι μιλᾶνε. Μιλᾶνε μὲ τὰ μάτια τους καὶ σοῦ λένε μικρὲς ἱστοριοῦλες τῆς ζωῆς, ἁπλές, συνηθισμένες. Λένε αὐτὸ ποὺ εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς εὐτυχισμένης ζωῆς. Εἶναι τὸ μυστικὸ τῆς ζωῆς, τῆς ὑπάρξεως, τὴ ζωὴ ποὺ ὀνειρεύονται καὶ ἐπιδιώκουν ὅλοι, ἀπὸ μεγάλους ἡγέτες μέχρι θρησκεῖες ἀλλὰ δὲν τὸ καταφέρνουν ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια μετὰ ἀπὸ ἀγῶνες καὶ αἷμα, μετὰ ἀπὸ ποταμοὺς μελάνι καὶ δακρύων· ἡ Σόφη δείχνει τὸ τὸ μεγάλο μυστικό, τὸ ὁλοκληρωτικὸ νόημα τῆς ζωῆς ποὺ εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή, αὐτὴ ποὺ ἀπεικονίζεται στὶς ζωγραφιές της ποὺ ἀποκαλύπτουν τὴν ἁρμονία συνύπαρξης τῶν ἀνθρώπων μαζὶ μὲ τὴ φύση, χωρὶς νὰ βαρυγκομοῦν παρὰ νὰ ἀπολαμβάνουν τὸ πέρασμά της ἀπὸ αὐτὸ τὸ στάδιο ὕπαρξης· ζοῦνε τὴ ζωὴ τὴν πραγματικὴ καὶ χαίρονται τὴ φύση, εἶναι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ βγῆκαν ἀπ᾽ τὸ σπήλαιο γιατὶ κατάλαβαν ὁτι αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα, ἡ ζωὴ στὸν ἐλεύθερο ἀέρα μὲ ὅ,τι προσφέρει ἡ φύση καὶ μᾶς ἐπιτρέπει ἡ φυσιολογία μας νὰ ἀντιληφθοῦμε.
Ἡ Σόφη Βλάχου ἔχει μία σταθερὴ τεχνοτροπία ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ εὐθύτητα, ἀθωότητα καὶ ἀφθονία, σὰν γνήσια ἐκπρόσωπος τοῦ φύλου της χειρίζεται τὰ συναισθήματα μὲ ἄψογο τρόπο τὰ ὁποῖα καὶ ἀναμιγνύει μὲ τὴν καλλιτεχνικὴ της ἀνάγκη γιὰ ἔκφραση προτρέποντας τὴν ἔνταση τῆς προσοχῆς γιὰ παρατήρηση «διὰ-μέσου» τῶν εἰκόνων διδάσκοντας μὲ λακωνικὸ τρόπο τὴν τέχνη τῆς παρατηρήσεως. Στὰ ἔργα της ἐμφανίζει μόνο τὰ σημαντικά, μειώνοντας στὴν ἀνυπαρξία τὸν κακῶς νοούμενο πολιτισμὸ ἐνῷ ἀφήνει ἔκθετη τὴν τεχνολογία φανερώνοντας τὴν ματαιότητά της μὲ ἀντίστροφο τρόπο.
Στοὺς χαρακτῆρες της τὰ πρόσωπα εἶναι οἱ ἴδιες οἱ ψυχὲς ἐνῷ εἶναι διάχυτη ἡ ἔκφραση τῆς ἁρμονικῆς ζωῆς στὴ φύση, ὁπου δίνεται ἔμφαση στὴν ἀέναη κυκλικότητα τῆς ζωῆς τονίζοντας τὴν ὀμορφιὰ τοῦ ἐφήμερου μὲ τὴν ζωὴ τῶν λουλουδιῶν. Οἱ ζωγραφιὲς μιλᾶνε σ᾽ αὐτὸν ποὺ μπορεῖ ν᾽ ἀκούσῃ καὶ λένε λόγια σὰν κι αὐτὰ ποὺ ἀκοῦμε στὰ ὄνειρά μας καὶ δὲν μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμε.
Ἕνα πλῆρες νόημα ὁλόκληρης τῆς ζωῆς περνάει μέσα ἀπὸ τὴν τέχνη τῆς Σόφης ἐνῷ μᾶς δείχνει φανερὰ τὴν ζωὴ ἔξω ἀπὸ τὸ «σπήλαιο».
---------------------------------------------------------
Συνεπὴς στὸν λόγο μου εἶχα ὑποσχεθεῖ νὰ γράψῳ τί διοχετεύει ἡ ζωγράφος Σόφη Βλάχου στὸ περιβάλλον. Ἀπέχω πολὺ ἀπὸ τὸ νὰ εἶμαι ἱκανὸς γιὰ μία κριτικὴ ζωγραφικῆς πόσο μᾶλλον ὅταν δὲν εἶμαι καλλιτέχνης, αὐτὸ ποὺ κάνω εἶναι νὰ πῷ αὐτὰ ποὺ εἰσπράττω ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία μου μὲ τὴν τέχνη.
Ευχαριστώ πολύ τόν Tasos Paterakis
.........................................................
Tsana ManoliΜια ολοκληρωμένη καλλιτέχνις με σπουδαίο έργο.Βαθιά γνώση της παράδοσης.Έργα της φιλοξενούνται στο Μεγαλείο.Εύγε.Σοφη.

Από σχόλια

Σοφία μας είσαι η λαλιά της Ελλάδας.!! Είσαι αυτά που πρέπει να βλέπει και να αγαπά κάθε Έλληνας. Τα δείχνεις με την τέχνη σου πεντακάθαρα.!! Υποκλινομαι.!! Σοφία Παντελίδη-Κοσμίδη

Ετικέτες